3 sept 2008

FUERA DE ORBITRA


Bueno bueno
Aquí me tenéis con mi primera entrada en mi blog….
Veamos como sale esto….
Mi primer relato, es referentes al sentirse “fuera de orbita”
Y es que es así como me siento.
Hasta ahora era verano, todo el mundo tenia vacaciones, dejaba el piso de Barcelona como cada año, regresaba a mi isla y “tra la la puet puet”….
El ser realmente consciente de que lo dejo todo, trabajo, piso, familia, amigos… ha sido ahora, el día uno de septiembre, cuando por aquí y por allí he ido hablando con mis compañeras profesionales. Ellas ya están ubicadas en un colegio, ha empezaron con los claustros, la preparación de las aulas, las reuniones para el traspaso de información…..
y yo….. y yo…. Pues eso, fuera de orbita.
Yo por los madriles en busca de los sellos necesarios para legalizar mis títulos académicos, por Ibiza viviendo los preparativos de la boda de mi hermana, disfrutando de mi isla, aprovechando mi familia, y dentro de poco empezaran las despedidas.
Me siento fuera de orbita porque yo como la mayoría de gente ya hubiera empezado con mi año de trabajo, pero no, me voy.
No diré que no es duro, pero estoy convencida de lo que hago y allá voy!!!!
Que pasara? Ya os iréis enterando….
Por ahora, informo a todo aquel que quiera visitar este nuevo blog, que esta señorita se embarca el día dos de octubre, si, ya tengo fecha, así que para el que aun no se lo creía, esto va en serio! CHILE, allá voy!!!!
Os dejo seguir con vuestro trabajo, ya me llegara el turno, por ahora sigo con lo mío….
Hasta pronto
Un abrazo
Yo.

11 comentarios:

oreietes dijo...

¿Es consuelo de tontos sentirse tambien fuera de la onda gravitatoria, aunque el desplazamiento se haya realizado con el Illa De Botafoc?
¿Porqué el movimiento de protones, neutrones y neuronas influye en el descoloque emocional?
¿Qué comentarios esperas de mi en tu blog? No sé cómo hacerlo. Es más facil lavar a un perro.
Besos.
Ja saps qui sóc.

Débora R. W. dijo...

como no,
no me esperaba comentarios diferentes al recibido, jeje
moltes gracis!!!!!!!!!!!!!!!!

Divi dijo...

Wow nena, de veritat, quina aventura començarás per sudacalandia, jeje... suposo que és inevitable sentir-se fora d'órvita però és millor sentir papallones a la panxa que nos pas sentir res ... això vol dir qué estás "vivita i coleando"
Et trobarem molt a faltar, ja ho saps de ben segur, per tant em sembla molt bé que ens comuniquem via blog.
MOLTA SORT ESTIMADA AMIGA, JA ENS ACOMIADAREM AL BODORRIO DE TEVA GERMANA.
PETONETS

Anónimo dijo...

ei, ei, eiiiii, ya estoy por aki, de vuelta a todo lo que es normal de mi vida, mi rutina preferida,...uff, que diferencia con lo tuyo, preparada a surcar mares y cielos para ver a ese chico, (que me pregunto yo, que coño tendra?????) jaajja,... si sobrevives a la despedida de soltera y a la boda, claro!!!!! Testim moooolt, rollito meu.

Débora R. W. dijo...

ummmm pues yo ya se lo que tiene, y por suerte ninguna mas de vosotras lo sabe... jeje
y tu camionero??? que tendra que ya te comnpras una casa y te casas?????
ai microbio microbio
la vida es bella verdad?
pues eso a disfrutarla
un besote

Dolors dijo...

Eiiiii!!!!
Et desitgem des de Barcelona que et vagi genial aquesta nova etapa que començaràs molt aviat!!! Uiii!! Quins nervis que deus tenir a l'estómac!!!
Doncs, res, que trobis a Chile tot allò que et fa ser tal com ets!!!
Un petó ben fort i esperem rebre notícies teves des d'allà!
Edu i Dolors.

Unknown dijo...

Bueno mi niña, ya estas rumbo a tu paraiso particular... Te deseo lo mejor y estoy segura k sera muy bueno... Como te he dicho hace unas horas, momentos antes de embarcar, te lo mereces y vales mucho, eres unpeazo de tia, asi k se preparen alli!!!

Besos y cuidate mucho, porfa...

TQM Ana

Divi dijo...

Hola guapa,
Suposo que farás un post per acomiadar-te de tots nosaltres i si no, desde aquí vull desitjar-te bon viatge i que tots els teus somnis es vagin fent realitat a mida que vagis visquent a sudacalandia.
Molta sort i recorda que si no va bé, sempre pots tornar que nosaltres t'esperarem amb el braços oberts!!!
Petons

amelie dijo...

Sort que tenim la lluna.....
Tot i que sense ella també pensaré en tu.

Un petó en sol menor

Celia - Hayqueserpositivo.com dijo...

Número uno llamando a número dos...

Que digo yo... ¿Has llegado bien? ¿Es tu amor como el de la bella durmiente cuando cantaba en el bosque? ¿Nos echas un poquito de menos? Por aquí sí... A pesar de estar todavía aterrizando de la boda, la luna de miel y toda la mandanga... Ojalá hubiera podido darte un abrazo enorme para que te lo llevaras en la mochila de los recuerdos. Espero que el montaje de fotos sirva un poco para suplirlo.

En fin, que bienllegada a Chile, bienpartida de España, bienmantenida por la red...

Un besazo enorme.

La número uno.

Unknown dijo...

Hola guapa!!!
pero si ya te has pirado!!!! m lo imaginaba....paso cecil por casa y m dio tu blog!!eooooooooo...ya ves...
Bueno, ess normal lo de fuera de orbita...espero q cuando vuelvas a escribir por aqui ya estes orbitada...jeje...
Nada, ya m ire conectando para saber de ti....te deseo lo mejor...de verdad...te lo mereces...
Muchos besos!!!m fallaste en San Agustin!!!jejej...